Necrologie
“Tekenen is voor mij een manier om me goed te voelen; dan bestaat er géén tijd en of zorgen. Mijn schetsboek heb ik altijd bij me en zo maak ik vaak tekeningen onderweg, dat heb ik overgehouden van een opdracht van Arendonk en dat geeft mij nog steeds veel plezier.”
Mikki is geboren in ’s Hertogenbosch en was de oudste in een gezin met drie kinderen. Zij was als kind al altijd aan het tekenen. Door de omstandigheden is zij pas laat met haar kunst naar buiten gekomen. Eigenlijk pas kort voor haar overlijden in december 2024. In haar academietijd in Den Bosch is zij in hoofdzaak bezig geweest met textiele vormgeving, wandkleden en grote objecten. Haar werk was destijds conceptueel. Uiteindelijk besloot zij dat dit voor haar niet de juiste richting was. Door de omstandigheden heeft zij zich na de academie in Den Bosch niet verder geprofileerd als professioneel kunstenaar, maar zij is wel altijd blijven
tekenen.
Na haar loopbaan als mediacoach en bibliothecaris in het onderwijs, heeft zij haar pensioen aangegrepen om haar tekenvaardigheden te verbeteren aan de kunstacademie in Arendonk in België. Voor haar afstudeerwerk was zij vooral geïnspireerd door het thema “Hammer & Dance”. Haar afstudeerpresentatie heeft zij door de coronapandemie helaas zonder publiek moeten geven.
1966-1968
Avondopleiding van de vrije afdeling van de Akademie voor Industriële vormgeving Eindhoven
1968-1973
Koninklijke Akademie voor Kunst en Vormgeving ’s-Hertogenbosch, afdeling Monumentale en Versierende Vormgeving
2015-2020
Academie Arendonk, beeldend kunstenaar met specialisatie Tekenkunst
Inspiratiebronnen
Mikki werkte graag met verschillende materialen: pen en inkt, pastelkrijt, aquarel, verf, mixed media. Zij hield ervan om te experimenteren met alledaagse dingen, die zij tegenkwam in haar dagelijkse leven en tijdens haar wandelingen en fietstochten in de natuur.
Haar moeders voorliefde voor de paarse heide inspireerde haar om jaarlijks op haar moeders geboortedag in augustus een tekening van de bloeiende heide te maken.
Haar serie “dor hout” is ontstaan in coronatijd, toen in de media deze uitdrukking gebruikt werd als metafoor voor oudere en kwetsbare mensen. Zelf al “rond de 70” voelde zij zich door haar jongere collega’s weggezet als nutteloos en niet meer belangrijk voor deze maatschappij.
